<p class="MsoNormal" style="margin:0cm 0cm 0pt;text-indent:21pt;mso-char-indent-count:2.0;mso-char-indent-size:10.5pt"><span style="font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman'">入得门来,豁然开朗,土地平旷,屋舍俨然,却无良田美池桑竹之属,更无阡陌交通鸡鸣狗吠,黑压压,坦荡荡,一片沃土,直抵居中大堂。虽是秋凉天气,邱雷如沐春风,更无半分踌躇,径奔大堂而来。</span></p><p class="MsoNormal" style="margin:0cm 0cm 0pt;text-indent:21pt;mso-char-indent-count:2.0;mso-char-indent-size:10.5pt"><span style="font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman'">入得堂来,亦无半分局促之感,大堂之上,四壁清风,一地秋光,只有一桌,一椅,一人。那人却是一位女子,二十一二年纪,邱雷不须打量,便料定她的穿着打扮——上着一袭淡黄衣衫,外罩桔黄</span><span style="font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman';mso-bidi-font-size:10.5pt">对襟褙子,窄袖,交领,前襟缀腊梅领抹,下着一条鹅黄裙子,裙下露出一双土黄色弯头短靴,只鬓角发侧别一支桃红雕花发髻,全身上下,再无修饰。邱雷也不须听闻,便料定她的谈吐行止——待人走到身前三尺左右,方从椅上缓缓起身,微微颔首,低低道一声:“邱大人——”</span><span lang="EN-US" style="mso-bidi-font-size:10.5pt"> <p></p></span></p><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="margin:0cm 0cm 0pt;text-indent:21pt;mso-char-indent-count:2.0;mso-char-indent-size:10.5pt"><span style="font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman';mso-bidi-font-size:10.5pt">邱雷照旧等了一些时候,照旧是没有下文,犹如一人侃侃,忽遇雷劈,一时俱寂。旁人或许不耐,邱雷却很是享受这种别样的宁静,直到自己开言道:“可人姑娘,我这一遭是为酬谢而来。”说着从怀中取出十两纹银,递上前去,可人双手接过,放在桌上,又拾起一个桃木托盘,双手高举,奉到邱雷面前,颔首低声道:“邱大人——”</span><span lang="EN-US" style="mso-bidi-font-size:10.5pt"> <p></p></span></p><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="margin:0cm 0cm 0pt;text-indent:21pt;mso-char-indent-count:2.0;mso-char-indent-size:10.5pt"><span style="font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman';mso-bidi-font-size:10.5pt">邱雷仍不须查看,便料定托盘上覆着一方白色绣菊手帕,手帕上放着两块小巧糕点,邱雷晓得这姑嫂饼的芳香酥软、入口即化,只是尝过多次,已不觉口味新鲜,更何况甜点之类向来不敢多食,若身体发福,削弱了轻功身法,也葬送了锦绣前程。但可人姑娘送上的这两块糕点,邱雷却是每次都拒绝不得,当下也欣欣然吃了,柔声道:“多谢可人姑娘。”</span><span lang="EN-US" style="mso-bidi-font-size:10.5pt"> <p></p></span></p><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="margin:0cm 0cm 0pt;text-indent:21pt;mso-char-indent-count:2.0;mso-char-indent-size:10.5pt"><span style="font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman';mso-bidi-font-size:10.5pt">可人垂首,转身落座,收拾好银两,再不答话。邱雷自觉无趣,又不想即刻离开,搭话道:“白小姐可在府上?”</span><span lang="EN-US" style="mso-bidi-font-size:10.5pt"> <p></p></span></p><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="margin:0cm 0cm 0pt;text-indent:21pt;mso-char-indent-count:2.0;mso-char-indent-size:10.5pt"><span style="font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman';mso-bidi-font-size:10.5pt">可人只点点头。</span><span lang="EN-US" style="mso-bidi-font-size:10.5pt"> <p></p></span></p><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="margin:0cm 0cm 0pt;text-indent:21pt;mso-char-indent-count:2.0;mso-char-indent-size:10.5pt"><span style="font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman';mso-bidi-font-size:10.5pt">“我还有一事不明,需向小姐请教,可人姑娘可否通告一声?”</span><span lang="EN-US" style="mso-bidi-font-size:10.5pt"> <p></p></span></p><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="margin:0cm 0cm 0pt;text-indent:21pt;mso-char-indent-count:2.0;mso-char-indent-size:10.5pt"><span style="font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman'">可人抬头伸手,只见头顶悬空两条绳索,纵贯大堂,直直通向内厅,一条绳索端系着一个铜环,另一条绳索端悬着一个铜铃,可人将纤纤玉指探入环中,扯了几下,一重一轻,复一轻一重,大约过了五块姑嫂饼时间,另一条绳索一阵颤抖,绳端铜铃发出悦耳之声,可人颔首低声道:“邱大人——”</span></p><p class="MsoNormal" style="margin:0cm 0cm 0pt;text-indent:21pt;mso-char-indent-count:2.0;mso-char-indent-size:10.5pt"><span style="font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman'">邱雷细细品味着如期到来的宁静,缓缓向内厅走去。</span></p><p class="MsoNormal" style="margin:0cm 0cm 0pt;text-indent:21pt;mso-char-indent-count:2.0;mso-char-indent-size:10.5pt"><span style="font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman'">入得厅来,眼前三尺处一帘青纱,起至抬粱,垂至地面,纱帐之后,隐约间有人影晃动。邱雷转身走向右边一角,在备好的藤椅上坐下,朗声道:“追风豹邱雷问候白小姐——”,停顿片刻,未闻回音,于是续道:“锦绣钱庄的案子多蒙白小姐相助,酬银十两已交付可人姑娘——”帐后传来一声轻吁,复道:“只是还有一事不明,正要请教。盗贼就是时常在钱庄门前行乞的盲丐老残,这个衙门里倒也查得出,只是不知白小姐如何得知那盲丐其实不盲。老残扮盲五十余年,实已臻于化境,瞒过众生,却唯独瞒不过白小姐一双慧眼,妙探白莎莎,果然妙到毫巅,人所不及!”</span></p><p><span style="font-size:10.5pt;font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman';mso-bidi-font-size:12.0pt;mso-font-kerning:1.0pt;mso-bidi-font-family:'times new roman';mso-ansi-language:en-us;mso-fareast-language:zh-cn;mso-bidi-language:ar-sa"> 只听得帐后娇滴滴一声轻笑,一个银铃般的声音飘然传来,“这原也不难,只需……”邱雷耳听得如此清音,恰似绿竹吟风,玉珠落盘,顿觉心花怒放,究竟说些什么,原也不以为意,只需依着小姐语气,偶尔点头称是,偶尔侧颈称奇,偶尔拇指高挑,偶尔双手拍膝。这些招数,衙门中人使来自是得心应手,不曾有半点差错。</span></p><span style="font-size:10.5pt;font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman';mso-bidi-font-size:12.0pt;mso-font-kerning:1.0pt;mso-bidi-font-family:'times new roman';mso-ansi-language:en-us;mso-fareast-language:zh-cn;mso-bidi-language:ar-sa"><p class="MsoNormal" style="margin:0cm 0cm 0pt;text-indent:21pt;mso-char-indent-count:2.0;mso-char-indent-size:10.5pt"><span style="font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman'">这番享受之后,邱雷再无由逗留,起身向白小姐告退,直直退出内厅,复向可人姑娘倒退,直直退出堂门,甫一退出,刚要转身,身形未定之时却猛地撞上一人。追风豹是何等身手?身体并未撞实,已凌空弹起五尺,空中一个鹞子翻身,须臾间已静悄悄落在来人身后。</span></p><p class="MsoNormal" style="margin:0cm 0cm 0pt;text-indent:21pt;mso-char-indent-count:2.0;mso-char-indent-size:10.5pt"><span style="font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman'">那人却被撞得狼狈,腰间佩剑“嗖”一声跌了出去,脚下跌跌撞撞,前两步,后一步,仍未稳住身形,扑通一声,仰面倒地,左脚正压住剑鞘。那人似乎很是爱惜宝剑,人未起身,脚未离鞘,右手忙去拾剑,握住剑柄,用力一提,剑未拾起,剑身倒出鞘半尺有余——邱雷原在身后冷眼旁观,看来人衣衫褴褛,仆仆风尘,清清瘦瘦,弱不禁风,正待发言叱问,忽见宝剑出鞘,一片光华耀目,不由暗抽一口凉气:“好一个千古神兵!”</span></p><p class="MsoNormal" style="margin:0cm 0cm 0pt;text-indent:21pt;mso-char-indent-count:2.0;mso-char-indent-size:10.5pt"><span style="font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman'">那人慌忙还剑入鞘,颤巍巍起身,转向邱雷道:“我原本在门外立着,见你倒退而来,原想开开阔阔,大路通天,哪知你刚好朝我撞来,我正要闪躲,你又这般快速,当真躲之不及……”邱雷听他说话,虽是示弱语气,但丝毫不见慌乱,观他相貌,虽灰尘满面,但隐约可见白净肌肤,察他双目,虽无精光四射,但黑白分明,澄澈干净,尤其是腰间那柄佩剑,绝非世间凡品……邱雷暗道:“此人上上下下透着古怪,不可不察。”于是厉声道:“阁下何人?来此做甚?”</span></p><p class="MsoNormal" style="margin:0cm 0cm 0pt;text-indent:21pt;mso-char-indent-count:2.0;mso-char-indent-size:10.5pt"><span style="font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman'">那人淡然道:“小的凌丁,来此寻人。”</span></p><p class="MsoNormal" style="margin:0cm 0cm 0pt;text-indent:21pt;mso-char-indent-count:2.0;mso-char-indent-size:10.5pt"><span style="font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman'">“寻什么人?”</span></p><p class="MsoNormal" style="margin:0cm 0cm 0pt;text-indent:21pt;mso-char-indent-count:2.0;mso-char-indent-size:10.5pt"><span style="font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman'">“敢问妙探白莎莎,可是住在此间么?”</span></p><p><span style="font-size:10.5pt;font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman';mso-bidi-font-size:12.0pt;mso-font-kerning:1.0pt;mso-bidi-font-family:'times new roman';mso-ansi-language:en-us;mso-fareast-language:zh-cn;mso-bidi-language:ar-sa"> 邱雷暗道:“原来是与白莎莎有瓜葛之人,那就不奇了,毕竟碍于面子,妙探府上,也不便做些什么,更何况那柄宝剑……只需记下此人,将来再做打算。”心中计议已定,语气缓和下来:“正是此间,你且去寻她。”</span></p><p><span style="font-size:10.5pt;font-family:宋体;mso-ascii-font-family:'times new roman';mso-hansi-font-family:'times new roman';mso-bidi-font-size:12.0pt;mso-font-kerning:1.0pt;mso-bidi-font-family:'times new roman';mso-ansi-language:en-us;mso-fareast-language:zh-cn;mso-bidi-language:ar-sa">(本节待续)</span></p></span> [此帖子已经被作者于[lastedittime]1212775827[/lastedittime]编辑过] |